بر خلاف عمدۀ تاریخ‌پژوهان که معمولاً به منابع کتابی بسنده می‌کنند، من از سر علاقه و دیدگاه متفاوتی که در مطالعاتم یافته‌ام، سفرپژوهی را به عنوان سبکی جذاب از جست‌وجوی لایه‌های پوشیدۀ تاریخی در جامعه‌شناسی ملل برگزیده و تا جایی که دست دهد، پیش می‌برم. اکنون که بدون برنامۀ پیشینی پای در جزیرۀ زیبای کیش نهاده‌ام، با شوقی سرشار در حال ملاحظه و ارزیابی سبک زندگی بومیان عرب سنی‌ هستم و آشکارا از میان آداب و رسوم آنان گذشته‌های دور تاریخی را مشاهده می‌کنم.

[یادداشت تکمیل می‌شود ...]